Kennismaken met: wie is Lex van Diepen?

Half februari zijn we gestart met het opnemen van de muziek voor onze theatershow TIME. Met deze opnames kunnen onze artiesten thuis aan de slag. Vanwege corona kunnen we niet met het hele orkest tegelijk opnemen. Daarom gaan in twee maanden tijd alle secties om de beurt de nummers opnemen. Uiteindelijk vormen de losse opnames weer een compleet orkest. Degene die deze audioregistratie doet is Lex van Diepen. We interviewden Lex om wat meer over hem te weten te komen.

Wie is Lex van Diepen?
Mensen vragen dit wel vaker aan mij, maar ik doe eigenlijk heel veel. Dus wat wil je precies weten? Anders krijg je mijn hele CV ha ha. Ik woon in Rhenoy, een dorpje aan de Linge, en ik heb een audioproductiebedrijf. Ik maak regelmatig opnames met militaire orkesten. Eigenlijk neem ik van alles op, behalve popmuziek. Dus bijvoorbeeld symfonie orkesten, ensembles, koren en alles wat daar tussen zit, in binnen- en buitenland. Ik werk ook met een mediabedrijf samen. Daar verzorg ik de audioregistraties, klank- en beeldregie. Daarnaast verzorg ik geluidsondersteuning bij concerten, maar dat gebeurt op dit moment natuurlijk niet. Ook ben ik dirigent van vijf koorverenigingen en werk ik voor uitgeverijen van bladmuziek, bijvoorbeeld Hall Leonard. Voor hen maak ik geluidsopnames van nieuwe concert- en orkestwerken.

Je hebt een audioproductiebedrijf. Hoe ben je in dit werk terecht gekomen?
Ik heb viool en piano gestudeerd aan het conservatorium van Arnhem. Toen ik in 1989 was afgestudeerd wilde ik eigenlijk de opleiding sonologie in Den Haag volgen, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Mijn vader was toen dirigent bij het orkest van de Koninklijke Luchtmacht en zij werkten samen met platenmaatschappij. Ik heb de platenmaatschappij gebeld om te vragen of ik stage kon lopen. Ik heb daar een maand stage gelopen en toen kreeg ik daar een baan aangeboden. De technische kant heb ik dus al werkende geleerd. Het is bij mijn opdrachten wel heel nuttig dat ik viool en piano heb gestudeerd, want ik spreek dezelfde taal als de dirigent en muzikant. Dat scheelt veel tijd en voorkomt misverstanden.

Wat vind je leuk aan het doen van audioproducties?
Als we een opname maken, dan stellen muzikanten zich kwetsbaar op. Je geeft iets van jezelf weg en dat wordt geregistreerd. Dat is best confronterend. Een van mijn taken is om ervoor te zorgen dat we gezamenlijk de 100 procent van dat moment halen. Het geeft energie om samen voor die 100 procent gaan, want ik maak deel uit van het maakproces en ben actief betrokken bij eindresultaat.

Wat is een project waar je erg trots op bent?
Dat vind ik een hele moeilijke vraag. In de dertig jaar dat ik dit werk doe, heb ik ontelbaar veel producties gemaakt. Natuurlijk zijn er projecten die je meer bijblijven omdat ze extra groot of speciaal zijn, maar dan lijkt het alsof de andere niks voorstellen en dat is niet zo.

Door corona is het werk nu wel dubbel zo leuk geworden omdat je weet wat je hebt gemist. Het huidige project van de FKNR is iedere zaterdag weer een feestje, omdat de neuzen van iedereen dezelfde kant op staan. Iedereen wil er het beste uit te halen en daar krijg ik energie van.

Hoe ben je in aanraking gekomen met de FKNR?
Ik werkte al langer met defensieorkesten dus eigenlijk ging dat ging via via. Richard Vrijhoef, dirigent van de FKNR tussen 1994 en 2008, benaderde mij of ik een opname kon maken. Sindsdien doe ik regelmatig projecten met de FKNR.

Voor de FKNR maken we nu opnames per sectie/instrumentgroep. Wat betekent deze manier van opnemen voor jou?
Het is wel anders, want normaal maken we opnames met het hele orkest. Achteraf moeten alle opnames van de secties samen één orkest vormen. Daarom werken we ook met clicktrack (een soort metronoom) die iedereen hoort via een koptelefoon. Zo zorgen we ervoor dat iedereen in hetzelfde tempo speelt. We zetten de microfoons ook niet te dichtbij de muzikanten. De secties moeten zorgen voor een goede balans binnen hun groep. Dan hoor je in de complete opname niet allemaal losse instrumenten, maar klinkt het als één orkest.

Het is wel heel interessant en leuk om het op deze manier te doen. Er heerst echt een soort ‘can-do-mentaliteit’. We doen wat we kunnen en we gaan daarvoor.

Wat is de grootste uitdaging voor jou bij deze manier van opnemen?
Er is niet per se een uitdaging, maar het is wel belangrijk dat iedereen goed geluid op zijn/haar koptelefoon zodat we goed samen kunnen spelen. Daarnaast blijft de communicatie naar elkaar toe altijd belangrijk, bij wat voor soort opname dan ook. Domweg iets drie keer spelen zonder reden heeft geen zin. Het moet duidelijk zijn waarom iets opnieuw moet. Alleen dan wordt het beter.

Wanneer is een productie voor jou een succes?
Als het klaar is en iedereen er blij mee is. En als iedereen er tijdens de opnames een goed gevoel over heeft.